Wie A zegt...............

Zó, eerst maar eens een plaatje plakken, nu dat probleem ook opgelost lijkt te zijn....


Die saaie witte grote koelkast in ons knusse keukentje was ik gisteren ineens spúúgzat! En dan moet het ook gelijk veranderen, van wachten of rustig nadenken is dan géén sprake meer, dan heb ik ineens weinig geduld en is er geen stoppen meer aan..wat niet altijd handig is.... Dus nadat ik alles die ochtend eerst netjes had opgeruimd, haalde ik een paar uurtjes later weer alles door elkaar, trok hier en daar de kasten open, gooide rechts en links wat neer en zat nadat mijn make-over projectje klaar was, weer midden in een nieuwe eigenbereide zooi...Het resultaat vind ik zelf hartstikke leuk, maar op die troep zat ik eigenlijk niet te wachten....

Had ik dus ook een keer met mijn haar..het moest eraf! Alleen was het op zondag en hier op dit semi-eiland zijn dan never nooit géén winkels open (ik weet geeneens of ik dat wel echt wil, maar het zou toen een uitkomst zijn geweest)...dus ik zeurde en zeurde en zeurde aan mijn Lief zijn hoofd "doe er wat aan, help me nou eens!"...."oké", zei hij na héél véél gezeur later, "ga zitten, verroer je niet en achteraf niet gaan miepen!!". Ik ging maar zitten en vond het eigenlijk best spannend.  Lief haalde de roze (hoe charmant haha) burostoel met wieltjes van oudstedochterlief van boven, pakte schaar, kam, borstel en tondeuse en ging zitten en cirkelde enthousiast rondjes om mij heen..Zóef, zóef, knipperdeknip, kammerdekam, trekkerdetrek.....-"tsjoe", dacht ik -maar zei het per ongeluk hardop-, "ik wist niet dat ik zóveel haar had"..."Ssstttt", zei Lief streng en in opperste concentratie "dit is nog maar het begin!"....."Owh, owh, dacht ik, dit is de perfecte manier voor Lief om wraak op mij ergens voor te nemen, ben ik de afgelopen tijd wel lief genoeg geweest?!" -ik vond het toen al niet meer zo spannend-....Toen ik hoorde dat hij de tondeuse pakte, kneep ik mijn oogjes dicht en deed mijn handjes samen en prevelde een klein schieterig gebedje, waarvan ik de woorden eigenlijk niet wist. Hij werd verdorie wel errug enthousiast!! -de spanning was er toen wel hélemáál af-...Daarna was het stil...

Lief zei na wat een eeuwigheid leek te duren "hup, hup, oogjes open en kijk maar in de spiegel"...voetje voor voetje liep ik naar de spiegel..."waarom doe ik dit mezelf altijd toch aan?", dacht ik ondertussen.."al die spanning"..."bijna in mijn broek piesen van de zenuwen en in angst zitten omdat ik toch wel errug benauwd ben dat ik ineens een stuk van mijn oor kwijt ben".(tja, ik heb best wel flappies hoor) "Wéés toch eens niet zo impulsief mens!".... "En heb je die hoeveelheid haar op de grond zien liggen?!!".

Maar ja, wie A zegt, moet ook B zeggen en tja, als het goed is, groeit het vanzelf weer aan.....Alle zenuwen waren gelukkig voor niets! Het kapsel zag er echt leuk uit..vond ik zelf dan he!..lekker kort, lekker handig, lekker warrig (en dat vind ik wel fijn, want bij de kapper doen ze het altijd zo stijfjes en netjes in model en dat is niks voor mij, ik krijg dat netjes gewoon niet voor elkaar). En de achterkant was zóóó kort (een ietsiepietsie te kort, maar zo kwamen we er tenminste wel achter dat ik een een héél klein kaal plekje aan de achterkant van mijn hoofd heb en tja, als het daar geschoren is, valt dat wel een beetje op, dus daar we weer wat van geleerd), dat ik daar niks meer kan vergeten goed te doen/kammen (vogelnest ofzo en dat heb ik dan zelf niet door).."Lekker edgy", zei een vriendin..."naar welke kapsalon ben je geweest?", vroeg zij en anderen "mijn lief heeft het geknipt en geverfd ook nog" zei ik..."owh, echt waar, das handig, knipt hij ook anderen??"..En toen ik dat aan Lief vertelde en dat hij zo goud geld zou kunnen verdienen, zei hij "nee, dat durf ik niet!!"..."ik ga toch niet zomaar aan iemand zijn haar zitten en knippen, stel je voor dat het mislukt??".."Owh en ik dan?"...."jij bent anders".................hmmmmmmmmm